Saamhorigheid rondom de uitvaart

Het komt weleens voor dat ik met meerdere kinderen aan tafel zit om de uitvaart te bespreken. Zo was onlangs een moeder overleden, die negen kinderen op de wereld had gezet. Ondanks haar hoge leeftijd (97 jaar) leefden al haar kinderen nog, wat ook best redelijk uniek is. Het was dus best spannend om met alle negen kinderen, met aanhang, te gaan bespreken hoe de uitvaart invulling te geven.

Het bleek allemaal heel erg mee te vallen. De familieleden maakten veel grapjes naar elkaar, deden quasi streng tegen elkaar, maar zaten daar als een eenheid aan tafel. Zij waren zelf verbaasd over de snelheid waarmee ze alles in grote lijnen met elkaar en met mij besproken hadden. Zij hadden een prachtige band met elkaar en natuurlijk schepte het overlijden van hun moeder een gevoel van saamhorigheid.

Ieder kind heeft zijn aandeel gehad tijdens de uitvaart, maar ook de 15 kleinkinderen en 23 achterkleinkinderen. De kleinkinderen hebben hun herinneringen op papier gezet en voorgedragen en de achterkleinkinderen hebben samen 38 kaarsjes aangestoken (15+23). De oudste zoon heeft met input van de andere kinderen het levensverhaal van hun moeder voorgedragen, een indrukwekkend verhaal over een bijzondere vrouw.

Er werden tijdens de muziek foto’s getoond uit een ver verleden tot aan het heden en het beeld was zo compleet. Mochten er mensen zijn geweest die haar niet persoonlijk hebben gekend, dan hadden ze nu een goed beeld van het leven van deze vrouw.

Het maakt niet uit hoe oud iemand is, zoals in dit geval, want gemist worden, dat zal ze zeker! Maar het afscheid nemen zoals zij met elkaar gedaan hebben, verzacht het wel en maakt het draaglijker.